تور عشایر قشقایی ،شیدرخ تراول

تور عشایر قشقایی فارس با شیدرخ تراول مجری تخصصی تورهای عشایر و تجربه گرا 

تور عشایر یکی از تورهای جذاب و به یاد ماندنی که پر از تجربه و لذت بردن از زندگی بکر و کلی مهربانی در دل طبیعت هست ، شما نیکان جهت ، اطلاع از تورهای عشایر با کارشناسان ما تماس بگیرید ، تا اطلاعات کامل از تورها را برای شما در جهت انتخاب تور تدارک ببیند .دفتر مرکزی ما در شیراز می باشد .

شمارهای تماس کارشناس تور عشایر با شیدرخ تراول 

07137300496                             09174259074

عشایر قشقایی فارس 

قشقایی‌ها بعد از بختیاری‌ها از بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین ایل‌های کهن ایران محسوب می‌شوند. مرکزیت اصلی این ایل، استان فارس است، اما در حال حاضر به علت گستردگی بسیار زیاد، قلمرو خود را افزایش داده‌اند و در قسمت‌هایی از اصفهان، خوزستان، بوشهر، کهکیلویه و بویراحمد و چهارمحال بختیاری نیز ساکن شده‌اند. در ادامه با شیدرخ تراول همراه باشید تا این ایل غیور را بیشتر بشناسید.

خاستگاه عشایر ایل قشقایی

آن چیزی که در مورد عشایر قشقایی و چگونگی تشکیل این قوم آمده است، به حدود 900 سال پیش باز می‌گردد. در آن زمان ترکمن‌ها شامل 24 قبیله بودند که یکی از این قبایل، به نام "قایی" معروف بوده است. زمانی که قبیله قایی تصمیم به جدایی می‌گیرد، به سمت قفقاز رهسپار می‌شوند و در آنجا به 2 گروه تقسیم می‌شوند، گروهی با رفتن به سمت ترکیه، امپراطوری عثمانی را تشکیل می‌دهند و گروه دیگر به سمت ایران آمده و در دامنه‌های زاگرس و فارس ساکن می‌شوند و به این ترتیب ایل قشقایی شکل می‌گیرد.

محل سکونت ایل قشقایی

ایل قشقایی پس از ورود به ایران، مدت کوتاهی در شمال غربی کشور سکونت داشتند، اما به تدریج به قسمت‌های جنوبی کشور و به خصوص استان فارس مهاجرت کرده و در آنجا ساکن شدند. همان طور که گفتیم عشایر قشقایی استان فارس به تدریج در سراسر ایران پراکنده شدند، به طوری که قلمرویشان در چند استان دیگر نیز گسترش یافته است، مانند اصفهان، بوشهر، قم، اراک، کهکیلویه و بویر احمد، چهار محال و بختیاری.

کوچ ایل قشقایی

در کتاب‌های مدرسه در مورد کوچ ایل و قبایل مختلف ایران و دلایل کوچ کردن آنها خوانده بودیم. ایل قشقایی نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ آنها به جز 4-3 ماه از سال که مشغول کوچ هستند، بقیه سال را در ییلاق‌ها و قشلاق‌های مختلف زندگی می‌کنند.

تور عشایر شیدرخ

معمولا منطقه لار و دشتسان برای فصل سرما انتخاب می‌شود؛ به طور دقیق‌تر منطقه بین شیراز و زاگرس فارس (یا منطقه دشت ارژن) تا کازرون از یک سو و منطقه شمال شرقی شیراز از سوی دیگر، قسمت‌هایی است که قشقایی‌ها برای ییلاق انتخاب می‌کنند.

برای فصل گرما هم به قسمت‌های جنوب شرقی فارس کوچ می‌کنند.

آداب و رسوم عشایر قشقایی استان فارس

دلاوری، شجاعت، رشادت و شهامت عشایر قشقایی استان فارس زبانزد همه مردم است و هیچ تردیدی در شجاعت آنها وجود ندارد. این قوم در هنگام جنگ با متجاوزان به خاک و ناموس، بسیار جدی و خشن هستند و می‌توان اذعان کرد که راهی برای تسلیم کردنشان وجود ندارد.

کودکان قشقایی از همان ابتدا تمام تمرینات لازم برای جنگ را می‌آموزند، درسی که همه کودکان عشایر قشقایی استان فارس بلا استثنا از پدران خود می‌آموزند، تیراندازی است. شاید به همین دلیل در بزرگسالی نیز مردان به تیراندازی و شکار بسیار علاقه مندند و یکی از تفریحات و تمرینات همیشگی آنها است.

اصولا قشقایی‌ها به مردمانی شاد، سرزنده و بسیار عاطفی و مهربان معروف هستند. قشقایی‌ها و مخصوصا عشایر قشقایی استان فارس بسیار به جشن و رقص و پایکوبی علاقه مندند. در جشن‌های عروسی این قوم، زنان و مردان، رقص بسیار زیبا و هماهنگی با هم انجام می‌دهند، به این صورت که همگی دور تا دور یک دایره می‌ایستند و با ساز و نوای کُرنا و دُهُل، در حالی که دستمالی در دستانشان گرفته‌اند، پیش می‌روند. در چوب بازی یا رقص دَرمَرو که مخصوص مردان است، با بلند کردن چوب‌های کوتاه و بلند به رقص و پایکوبی می‌پردازند.

یکی از عادات ایل قشقایی شاهنامه خوانی است که در این زمینه مانند ایل بختیاری هستند.

عشایر قشقایی استان فارس گورستان‌های خود را در مسیر قشلاق و ییلاق می‌سازند، چرا که برای مردگان خود احترام بسیاری قائل هستند و هنگام کوچ برای گذشتگان خود فاتحه‌ای می‌خوانند. در صورت فوت خان یا بزرگ خاندان خود بسیار غمگین و متاثر می‌شوند، گویی که یکی از عزیزان خود را از دست داده‌اند. پس از مرگ نیز آرامگاهی پرشکوه و باشوکت در خور شان و منزلت او او برپا می‌کنند.

پوشش عشایر قشقایی

چیزی که در مورد عشایر قشقایی استان فارس قابل توجه و در عین حال تقدیر است، پایبندی آنها به استفاده و پوشیدن لباس‌های محلی خود است.

می‌توان ادعا کرد که لباس این قوم یکی از رنگین‌ترین و زیباترین لباس‌های محلی ایران است. در جشنواره لباس‌های محلی تهران در سال 1997 میلادی، لباس ایل قشقایی به عنوان زیباترین لباس محلی انتخاب شد.

لباس محلی زنان عشایر قشقایی استان فارس پر از رنگ و تنوع طرح است؛ زنان هر طایفه با لباس و رنگ آن و پیشانی بند از طوایف دیگر جدا و شناخته می‌شوند. زنان قشقایی روبنده نمی‌بندند و صورتشان را نمی‌پوشانند. جواهراتی که زنان می‌اندازند (گردنبند، النگو، گوشواره و سنجاق چارقد زیر گلو) نشان دهنده ثروت و ارتباط خانوادگی یا وابستگی زنان طایفه است.

دامن : 5-4 دامن چین‌دار که هر کدام 14-12 لایه پارچه است، دامن‌های چین‌دار، شلیته، تنبان یا زیرجامه نام دارند و زنان آنها را روی هم می‌پوشند، پارچه‌های زیرین، ارزان‌تر و پارچه‌های رویی، مخمل یا تور یا زربافت با حاشیه‌ای تزئینی در پایین آن است.

پیراهن : پیراهن‌ها که تا ساق پا کشیده شده و در دو سمت آن چاک دارد و روی شلیته‌ها قرار می‌گیرند، قیناق نامیده می‌شوند. در صورتی که قیناق گلدار نباشد، روی آن را پولک دوزی می‌کنند.

روی قیناق، آرخالق (ارخالق) می‌پوشند که یک ژاکت کوتاه از جنس مخمل یا با ساده اما با طرح گل است.

کلاه : کلاه‌های کوچک زنان ایل یا کلاقچه (کلاخچه) از جنس آرخالق است. روی آن روسری سه گوش بزرگی به نام چارقد سر می‌کنند و زیر گلو را با سنجاق محکم می‌بندند.

کفش : کفش زنان گیوه ملکی نامیده می‌شود که بدون جوراب می‌پوشند.

لباس مردان هم شامل تنبان یا شلوارهای دمپا گشاد، قیناق یا پیراهن‌های بی‌یقه، ارخالق یا عبایی که با شال محکم می‌بندند، کپنک یا قبای نمدی گرم و برک یا کلاه نمدی سیاه گرد می‌باشد. جواهرات یا تزئیناتی که مردان دارند، بیشتر شامل چاقو، خنجر، تفنگ یا شمشیر و چماق است.

زبان مردم عشایر قشقایی استان فارس

اکثریت مردم عشایر قشقایی استان فارس به زبان ترکی صحبت می‌کنند که ترکی قشقایی یا زبان قشقایی نام دارد و از نظر گویش شبیه ترکی آذربایجانی است و در شاخه زبان‌های اغوز (اوغوز) قرار می‌گیرد؛ اوغوز از زیر شاخه‌های زبان ترکی محسوب می‌شود و چیزی نزدیک به 100 میلیون نفر با آن صحبت می‌کنند. حتی بعضی از زبان‌شناسان ترکی قشقایی را یک گویش در نظر می‌گیرند. زبان مادری عشایر قشقایی آمیخته با زبان فارسی است، به همین دلیل همه آنها هم فارسی را خوب بلدند و هم به راحتی آن را صحبت می‌کنند.

تور روستاگردی شیدرخ

طوایف و تیره‌های ایل قشقایی

همان طور که قبلا اشاره شد، بعد از بختیاری‌ها، عشایر قشقایی به عنوان بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین عشایر ایران شناخته می‌شوند. به همین دلیل در ساختار ایلی خود برای نظم بیشتر به چند طایفه اصلی و فرعی تقسیم می‌شوند. مبنای اصلی طبقه بندی طوایف بر اساس جمعیت آن طایفه است، به این صورت که هر چه جمعیت بیشتر باشد، طایفه در ردیف بالاتری قرار می‌گیرد.

بعد از طوایف اصلی، طوایف فرعی عشایر قشقایی استان فارس قرار می‌گیرند؛ به عبارت دقیق‌تر می‌توان یک ساختار ایلی را به ترتیب زیر از جمعیت کمتر به جمعیت بیشتر تقسیم‌بندی کرد :

1-     نفر

2-     خانوار : هر خانوار دارای یک سرپرست است.

3-     ایشوم یا بنکو : چند خانوار که در چندین چادر در کنار هم زندگی می‌کنند.

4-     تیره : هر تیره دارای 2-1 کدخدا است.

5-     طایفه : هر طایفه دارای 3-1 کلانتر می‌باشد.

6-     ایل : ایل قشقایی در مجموع شامل 250 تیره است.

6 طایفه، طوایف اصلی ایل قشقایی هستند که عبارتند از :

1-     طایفه دره شوری

بزرگ‌ترین طایفه ایل قشقایی با 52 تیره به شمار می‌آیند.

2-     طایفه عمله

به عنوان فرمانده اتحادیه ایل قشقایی شناخته می‌شود و 46 تیره دارد.

3-     طایفه کشکولی بزرگ

این طایفه نیز 46 تیره دارد.

4-     طایفه فارسی مدان

دارای 24 تیره است.

5-     طایفه شش بلوکی

با 20 تیره شناخته می‌شود.

6-     طایفه کشکولی کوچک

کوچک‌ترین طایقه ایل قشقایی با 14 تیره.

پیشه یا شغل‌های مردم عشایر قشقایی

• دامپروری

به طور کلی عشایر قشقایی استان فارس تا حدود 100 سال پیش منحصرا به دامپروری مشغول بودند و بیشتر به پرورش گوسفند و بز می‌پرداختند. در مجموع حدود 67% (حدود 8 میلیون هکتار) مراتع استان فارس در اختیار این قوم است که به دامپروری مشغول هستند.

• کشاورزی

عشایر قشقایی در دوره‌های اخیر بعد از دامپروری به کشاورزی و باغداری نیز روی آورده‌اند. از نکات جالب کشاورزی این عشایر استفاده از وسایل قدیمی کشاورزی مثل گاو آهن و رعایت اصول گذشتگان در این امر می‌باشد. بیشترین محصولات تولید شده آنها عبارتند از برنج، گندم، جو، حبوبات، مرکبات، انواع سبزی و خرما

• تولیدات لبنی

این کار بیشتر بر عهده زنان است، آنها از شیر دام‌های خود ماست، دوغ، کره، کشک، سرشیر و قره قروت تهیه می‌کنند.

• صنایع دستی

این جزء کارهایی است که کاملا مختص زنان عشایر قشقایی استان فارس می‌باشد. قالی بافی، گلیم بافی، گبه بافی، جاجیم بافی، طناب بافی، بافت خورجین و چپق بافی تماما توسط زنان ایل انجام می‌شود.

یکی از کارهایی که در ایل صورت می‌گیرد، استفاده از پوست گوسفندان به عنوان ظروف مثل مشک آب، مشک دوغ زنی، خیگ ماستینه، خیگ روغن یا کاربردهای دیگر مثل کیسه حبوبات می‌باشد.مقاله خسروانی

تقدیم به عشایر ایران و عشایر قشقایی که میراث دار فرهنگ غنی ایران زمین هستند ، هدف شرکت گردشگری شیدرخ تراول رونق این صنعت و حمایت از مردم عشایر  می باشد ، شیدرخ مجری تخصصی تورهای عشایر اماده خدمت رسانی به دوست داران عشایرگردی می باشد .

شماره های تماس 

07137300496

09174259074