انتشار : ۲۴ تیر , ۱۴۰۰
روستای رویین یکی از روستاهای هدف گردشگری در استان خراسان شمالی است که از آن به عنوان پایتخت نساجی سنتی ایران یاد می کنند. روستایی که علاوه بر میراث فرهنگی و میراث طبیعی، زبان شیرین مردمانش نیز پای هر گردشگر اهل فرهنگ را به خود می کشاند. در ادامه با شیدرخ تراول همراه باشید تا این روستای توریستی را بیشتر بشناسید.
رزرو بلیط و هتل دلخواه خود را از شیدرخ تراول بخواهید.
روستای رویین کجاست؟
روستای رویین در ٢٦ کیلومتری شمال شهر اسفراین و ٥٢ کیلومتری جنوب شرقی شهر بجنورد و ٧ کیلومتری جاده اسفراین به بجنورد، در یکی از دره های دامنه های جنوبی آلاداغ به نام دره رویین واقع شده است. معماری پلکانی این روستا باعث شده تا آن را با نام روستای ماسوله ای رویین بشناسند. از شاخصه های این روستا می توان به ارتفاعات بلند، رودخانه های دائمی و درختان چنار کهنسال، کوچه های پیچ در پیچ، بافت قدیمی خانه ها و شیب کوچه به کوچه آن اشاره کرد. روستای گردشگری رویین همچنین به روستای شکوفه های سیب نیز معروف است.
روستای رویین یک منطقه ییلاقی به حساب می آید. آب و هوای معتدل کوهستانی که منجر به سردی و پربرف بودن منطقه در زمستان می شود، موقعیتی ییلاقی را برای آن به ارمغان آورده است. از همین رو روستا در فصل تابستان به تفرجگاه ساکنین شهرهای اطراف به خصوص "بجنورد" و "اسفراین" تبدیل می شود.
جالب است بدانید که مردم رویین با یکی از کهن ترین گویش های ایران یعنی گویش تاتی سخن می گویند که این به نوبه خود به ارزش این روستا افزوده است.
روستای رویین به سبب نوع معماری، بافت تاریخی منحصر به فرد، رونق صنایع دستی و آب و هوای خوب در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. رویین همچنین در سال ١٣٩١ به عنوان منطقه نمونه ملی گردشگری به ثبت رسید.
تاریخچه روستای رویین
از تاریخ اولین سکونت در رویین اطلاعات زیادی در دست نیست اما پیشینه این روستا را به دوره تیموریان نسبت می دهند. همچنین پیشینه نام روستا را می توان در سندی متعلق به سال ٨٣٣ هجری قمری جستجو کرد. شخصی که از منطقه عبور می کرده، نام دروازه روستا را آورده که رویین نیز یکی از آنها بوده است.
شغل مردم روستای رویین
بخشی از فعالیت زنان و مردان جوان و کهنسال رویین، به امور نساجی مرتبط می شود. آنها در این عرصه سابقه چند صد ساله دارند و عاشقانه میراث نیاکان خود را در روزگار مدرن امروزی دنبال می کنند.
زنان رویینی که بعضا به واسطه آب و هوای خوب و سرزندگی سبک زندگیشان، بیش از ٨٠ سال سن دارند، با چرخ های نساجی فوق العاده قدیمی صدساله، به نخ ریسی، بافندگی و چادر شب بافی مشغول هستند. آنها در این هنر زیبای رنگارنگ نیز تبحر خاصی دارند. آن هم با ابزارهای قدیمی و سنتی و نه با ماشین ها و دستگاه های پیشرفته صنعتی نساجی!
در خراسان از این بافت به عنوان شال و روسری استفاده می شود و جنس آن از کاموا و رنگ هایی که در آن استفاده می شود قرمز، سفید، مشکی و زرد است.
پیشرفت این هنر در رویین تا جایی پیش رفت که در سال ١٣٨٩ بعنوان اولین روستای نساجی کشور به ثبت رسید. گفتنی است که اهالی این روستا با ٣٠٠ دستگاه چادر شب بافی مشغول به تولید پارچه چادر شب و اقلام دیگری از جمله حوله و شال هستند.
در واقع آنچه که آوازه رویین را در داخل و خارج از مرزها گسترش داده، سبک زندگی و صنعت در این دهکده سنتی نساجی ایران است که همچنان با روش های کاملا سنتی انجام می شود. اهالی رویین به هنر صنایع دستی خود می بالند و این فن و حرفه را به نسل های جوان نیز انتقال می دهند.
تعداد نفراتی که در روستای رویین به طور مستقیم با کار چادر شب بافی و نساجی در ارتباط هستند به ٣٥٠ تا ٤٠٠ نفر می رسد. از این رو مراحلی همچون تهیه نخ، رنگ آمیزی، بافت و فروش آن باعث اشتغال زایی برای اهالی این روستا شده است.
لازم به ذکر است که دهکده نساجی سنتی ایران در نمایشگاه های داخلی و بین المللی نیز حضور فعالی دارد. بعضا در نمایشگاه های ملی صنایع دستی خراسان، شاهد حضور هنرمندان خوش ذوق و به خصوص نسل جوان رویینی هستیم.
سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید.
عضویت در خبرنامه شیدرخ
مطالب مرتبط و خواندنی امروز:
